Udostępnij przez

Przypisywanie wielu adresów IP do maszyn wirtualnych przy użyciu interfejsu wiersza polecenia platformy Azure

Do maszyny wirtualnej platformy Azure jest dołączony co najmniej jeden interfejs sieciowy (karta sieciowa). Każda karta sieciowa może mieć przypisany jeden lub wiele statycznych lub dynamicznych publicznych i prywatnych adresów IP.

Przypisywanie wielu adresów IP do maszyny wirtualnej włącza następujące możliwości:

  • Hostowanie wielu witryn internetowych lub usług z różnymi adresami IP i certyfikatami TLS/SSL na jednym serwerze.

  • Może służyć jako sieciowe urządzenie wirtualne, takie jak zapora lub moduł równoważenia obciążenia.

  • Możliwość dodania dowolnego z prywatnych adresów IP dla dowolnej z kart sieciowych do puli zaplecza usługi Azure Load Balancer. W przeszłości do puli zapasowej można było dodać tylko podstawowy adres IP przypisany do podstawowej karty sieciowej. Aby uzyskać więcej informacji na temat równoważenia obciążenia wielu konfiguracji adresów IP, zobacz Równoważenie obciążenia wielu konfiguracji adresów IP.

Z każdą kartą sieciową dołączoną do maszyny wirtualnej jest skojarzona co najmniej jedna konfiguracja adresu IP. Każdej konfiguracji jest przypisany jeden statyczny lub dynamiczny prywatny adres IP. Każda konfiguracja może mieć również powiązany jeden zasób publicznego adresu IP. Aby dowiedzieć się więcej na temat adresów IP na platformie Azure, zobacz Adresy IP na platformie Azure.

Note

Wszystkie konfiguracje adresów IP w jednej karcie sieciowej muszą być skojarzone z tą samą podsiecią. Jeśli wymagane jest wiele adresów IP w różnych podsieciach, można użyć wielu kart sieciowych na maszynie wirtualnej. Aby dowiedzieć się więcej na temat wielu kart sieciowych na maszynie wirtualnej na platformie Azure, zobacz Tworzenie maszyny wirtualnej z wieloma kartami sieciowymi.

Istnieje limit liczby prywatnych adresów IP, które można przypisać do karty sieciowej. Istnieje również ograniczenie liczby publicznych adresów IP, które mogą być używane w subskrypcji platformy Azure. Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz Limity platformy Azure .

W tym artykule wyjaśniono, jak dodać wiele adresów IP do maszyny wirtualnej przy użyciu interfejsu wiersza polecenia platformy Azure.

Prerequisites

  • Ten samouczek wymaga wersji 2.0.28 lub nowszej interfejsu wiersza polecenia platformy Azure. W przypadku korzystania z usługi Azure Cloud Shell najnowsza wersja jest już zainstalowana.

Note

Mimo że kroki opisane w tym artykule przypisują wszystkie konfiguracje adresów IP do jednej karty sieciowej, można również przypisać wiele konfiguracji adresów IP do dowolnej karty sieciowej na maszynie wirtualnej z wieloma kartami sieciowymi. Aby dowiedzieć się, jak utworzyć maszynę wirtualną z wieloma kartami sieciowymi, zobacz Tworzenie maszyny wirtualnej z wieloma kartami sieciowymi.

Diagram zasobów konfiguracji sieci utworzonych w artykule Instrukcje.

Rysunek: Diagram zasobów konfiguracji sieci utworzonych w tym artykule z instrukcjami.

Tworzenie grupy zasobów

Grupa zasobów platformy Azure to logiczny kontener przeznaczony do wdrażania zasobów platformy Azure i zarządzania nimi.

Utwórz grupę zasobów poleceniem az group create o nazwie myResourceGroup w regionie eastus2.

  az group create \
    --name myResourceGroup \
    --location eastus2

Tworzenie sieci wirtualnej

W tej sekcji utworzysz sieć wirtualną dla maszyny wirtualnej.

Użyj az network vnet create, aby utworzyć sieć wirtualną.

  az network vnet create \
    --resource-group myResourceGroup \
    --location eastus2 \
    --name myVNet \
    --address-prefixes 10.1.0.0/16 \
    --subnet-name myBackendSubnet \
    --subnet-prefixes 10.1.0.0/24

Tworzenie publicznych adresów IP

Użyj polecenia az network public-ip create aby utworzyć dwa publiczne adresy IP.

  az network public-ip create \
    --resource-group myResourceGroup \
    --name myPublicIP-1 \
    --sku Standard \
    --version IPv4 \
    --zone 1 2 3

  az network public-ip create \
    --resource-group myResourceGroup \
    --name myPublicIP-2 \
    --sku Standard \
    --version IPv4 \
    --zone 1 2 3

Tworzenie sieciowej grupy zabezpieczeń

W tej sekcji utworzysz sieciową grupę zabezpieczeń dla maszyny wirtualnej i sieci wirtualnej.

Użyj polecenia az network nsg create, aby utworzyć sieciową grupę zabezpieczeń.

  az network nsg create \
    --resource-group myResourceGroup \
    --name myNSG

Tworzenie reguł grupy zabezpieczeń sieci

Utworzysz regułę zezwalaną na połączenia z maszyną wirtualną na porcie 22 dla protokołu SSH.

Użyj az network nsg rule create, aby utworzyć reguły sieciowej grupy zabezpieczeń.

  az network nsg rule create \
    --resource-group myResourceGroup \
    --nsg-name myNSG \
    --name myNSGRuleSSH \
    --protocol '*' \
    --direction inbound \
    --source-address-prefix '*' \
    --source-port-range '*' \
    --destination-address-prefix '*' \
    --destination-port-range 22 \
    --access allow \
    --priority 200

Tworzenie interfejsu sieciowego

Użyj polecenia az network nic create , aby utworzyć interfejs sieciowy dla maszyny wirtualnej. Publiczne adresy IP i utworzona wcześniej sieciowa grupa zabezpieczeń są skojarzone z kartą sieciową. Interfejs sieciowy jest dołączony do utworzonej wcześniej sieci wirtualnej.

  az network nic create \
    --resource-group myResourceGroup \
    --name myNIC1 \
    --private-ip-address-version IPv4 \
    --vnet-name myVNet \
    --subnet myBackEndSubnet \
    --network-security-group myNSG \
    --public-ip-address myPublicIP-1

Tworzenie pomocniczej konfiguracji prywatnego i publicznego adresu IP

Użyj az network nic ip-config create aby utworzyć dodatkową konfigurację prywatnych i publicznych adresów IP dla karty sieciowej. Zastąp ciąg 10.1.0.5 pomocniczym prywatnym adresem IP.

  az network nic ip-config create \
    --resource-group myResourceGroup \
    --name ipconfig2 \
    --nic-name myNIC1 \
    --private-ip-address 10.1.0.5 \
    --private-ip-address-version IPv4 \
    --vnet-name myVNet \
    --subnet myBackendSubnet \
    --public-ip-address myPublicIP-2

Tworzenie trzeciorzędnej konfiguracji prywatnego adresu IP

Użyj polecenia az network nic ip-config create , aby utworzyć konfigurację prywatnego adresu IP dla karty sieciowej. Zastąp ciąg 10.1.0.6 pomocniczym prywatnym adresem IP.

  az network nic ip-config create \
    --resource-group myResourceGroup \
    --name ipconfig3 \
    --nic-name myNIC1 \
    --private-ip-address 10.1.0.6 \
    --private-ip-address-version IPv4 \
    --vnet-name myVNet \
    --subnet myBackendSubnet

Note

Podczas dodawania statycznego adresu IP należy określić nieużywany, prawidłowy adres w podsieci, z którą jest połączona karta sieciowa.

Tworzenie maszyny wirtualnej

Użyj polecenia az vm create, aby utworzyć maszynę wirtualną.

  az vm create \
    --resource-group myResourceGroup \
    --name myVM \
    --nics myNIC1 \
    --image Ubuntu2204 \
    --admin-username azureuser \
    --authentication-type ssh \
    --generate-ssh-keys

Dodaj adresy IP do systemu operacyjnego maszyny wirtualnej

Połącz się z maszyną wirtualną utworzoną przy użyciu wielu prywatnych adresów IP i zaloguj się do tej maszyny wirtualnej. Należy ręcznie dodać wszystkie prywatne adresy IP, w tym podstawowe, które zostały dodane do maszyny wirtualnej. Wykonaj następujące kroki dla systemu operacyjnego maszyny wirtualnej.

Serwer z systemem Windows

Rozszerzać

  1. Otwórz wiersz polecenia lub program PowerShell.

  2. Wprowadź ipconfig /all w wierszu polecenia. Zostanie wyświetlony podstawowy prywatny adres IP przypisany za pośrednictwem protokołu DHCP.

  3. Wprowadź ncpa.cpl w wierszu poleceń, aby otworzyć konfigurację Połączeń Sieciowych.

  4. Otwórz właściwości karty sieciowej, której przypisano nowe adresy IP.

  5. Kliknij dwukrotnie pozycję Protokół internetowy w wersji 4 (TCP/IPv4).

  6. Wybierz Użyj następującego adresu IP:. Wprowadź następujące wartości.

    Setting Value
    Adres IP: Wprowadź podstawowy prywatny adres IP.
    Maska podsieci: Wprowadź maskę podsieci na podstawie adresu IP.
    Jeśli na przykład podsieć jest podsiecią /24 , maska podsieci to 255.255.255.0.
    Brama domyślna: Pierwszy adres IP w podsieci.
    Jeśli podsieć to 10.0.0.0/24, adres IP bramy to 10.0.0.1.

  7. Wybierz Użyj następujących adresów serwera DNS:. Wprowadź następujące wartości.

    Setting Value
    Preferowany serwer DNS: Wprowadź podstawowy serwer DNS.
    Wprowadź adres IP 168.63.129.16 , aby użyć domyślnej usługi DNS dostarczonej przez platformę Azure.

  8. Wybierz przycisk Zaawansowane .

  9. Wybierz Dodaj.

  10. Wprowadź prywatny adres IP dodany do interfejsu sieciowego platformy Azure. Wprowadź odpowiednią maskę podsieci. Wybierz Dodaj.

  11. Powtórz poprzednie kroki, aby dodać kolejne prywatne adresy IP dodane do interfejsu sieciowego platformy Azure.

Important

Nigdy nie należy ręcznie przypisywać publicznego adresu IP przypisanego do maszyny wirtualnej platformy Azure w systemie operacyjnym maszyny wirtualnej. Po ręcznym ustawieniu adresu IP w systemie operacyjnym upewnij się, że jest to ten sam adres co prywatny adres IP przypisany do interfejsu sieciowego platformy Azure. Niepoprawne przypisanie adresu może spowodować utratę łączności z maszyną wirtualną. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Zmienianie ustawień adresu IP.

Aby uzyskać więcej informacji na temat prywatnych adresów IP, zobacz Prywatny adres IP.

  1. Wybierz przycisk OK , aby zamknąć ustawienia pomocniczego adresu IP.

  2. Wybierz OK, aby zamknąć ustawienia adaptera. Połączenie RDP zostaje przywrócone.

  3. Otwórz wiersz polecenia lub program PowerShell.

  4. Wprowadź ipconfig /all w wierszu polecenia.

  5. Sprawdź, czy w konfiguracji znajdują się podstawowe i pomocnicze prywatne adresy IP.

    PS C:\Users\azureuser> ipconfig /all

Windows IP Configuration

   Host Name . . . . . . . . . . . . : myVM
   Primary Dns Suffix  . . . . . . . :
   Node Type . . . . . . . . . . . . : Hybrid
   IP Routing Enabled. . . . . . . . : No
   WINS Proxy Enabled. . . . . . . . : No

Ethernet adapter Ethernet:

   Connection-specific DNS Suffix  . :
   Description . . . . . . . . . . . : Microsoft Hyper-V Network Adapter
   Physical Address. . . . . . . . . : 00-0D-3A-E6-CE-A3
   DHCP Enabled. . . . . . . . . . . : No
   Autoconfiguration Enabled . . . . : Yes
   Link-local IPv6 Address . . . . . : fe80::a8d1:11d5:3ab2:6a51%5(Preferred)
   IPv4 Address. . . . . . . . . . . : 10.1.0.4(Preferred)
   Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.255.255.0
   IPv4 Address. . . . . . . . . . . : 10.1.0.5(Preferred)
   Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.255.255.0
   IPv4 Address. . . . . . . . . . . : 10.1.0.6(Preferred)
   Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.255.255.0
   Default Gateway . . . . . . . . . : 10.1.0.1
   DHCPv6 IAID . . . . . . . . . . . : 100666682
   DHCPv6 Client DUID. . . . . . . . : 00-01-00-01-2A-A8-26-B1-00-0D-3A-E6-CE-A3
   DNS Servers . . . . . . . . . . . : 168.63.129.16
   NetBIOS over Tcpip. . . . . . . . : Enabled

  6. Upewnij się, że podstawowy prywatny adres IP używany w oknach jest taki sam jak podstawowy adres IP interfejsu sieciowego maszyny wirtualnej platformy Azure. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Brak dostępu do Internetu z maszyny wirtualnej z systemem Windows platformy Azure, która ma wiele adresów IP.

Walidacja (Windows Server)

Aby zweryfikować łączność z Internetem z pomocniczej konfiguracji adresu IP za pośrednictwem publicznego adresu IP, użyj następującego polecenia. Zastąp ciąg 10.1.0.5 pomocniczym prywatnym adresem IP dodanym do interfejsu sieciowego maszyny wirtualnej platformy Azure.

ping -S 10.1.0.5 outlook.com

Note

W przypadku pomocniczych konfiguracji adresów IP można wysłać polecenie ping do Internetu, jeśli konfiguracja ma skojarzony publiczny adres IP. W przypadku podstawowych konfiguracji adresów IP publiczny adres IP nie jest wymagany do wysyłania zapytań ping do Internetu.

SUSE Linux Enterprise i openSUSE

Rozszerzać Dystrybucje oparte na systemie SUSE używają cloud-netconfig wtyczki z cloud-netconfig-azure pakietu do zarządzania konfiguracją adresu IP. Ze strony administratora nie są wymagane żadne kroki ręczne. Pierwszy adres IP interfejsu ustawionego na platformie jest przypisywany za pośrednictwem protokołu DHCP. Wtyczka cloud-netconfig sonduje interfejs API usługi Azure Instance Metadata Service w sposób ciągły (raz na minutę) w celu uzyskania większej liczby adresów IP przypisanych do interfejsu i dodaje/usuwa je automatycznie jako pomocnicze adresy IP.

Ta wtyczka powinna być domyślnie zainstalowana i włączona na nowych obrazach. Kroki konfiguracji starych obciążeń można znaleźć tutaj: https://www.suse.com/c/multi-nic-cloud-netconfig-ec2-azure/.

Ubuntu 14/16

Rozszerzać

Zalecamy zapoznanie się z najnowszą dokumentacją dystrybucji systemu Linux.

  1. Otwórz okno terminalu.

  2. Upewnij się, że jesteś użytkownikiem głównym. Jeśli tak nie jest, wprowadź następujące polecenie:

    sudo -i

  3. Zaktualizuj plik konfiguracji interfejsu sieciowego (przy założeniu, że jest to "eth0").

    • Zachowaj istniejący element wiersza dla protokołu dhcp. Podstawowy adres IP pozostanie skonfigurowany tak jak poprzednio.

    • Dodaj konfigurację dla innego statycznego adresu IP przy użyciu następujących poleceń:

      cd /etc/network/interfaces.d/
ls

      Powinien zostać wyświetlony plik cfg.

  4. Otwórz plik . Na końcu tego pliku powinny znajdować się następujące wiersze:

    auto eth0
iface eth0 inet dhcp

  5. Dodaj następujące wiersze po wierszach, które istnieją w pliku. Zastąp 10.1.0.5 prywatnym adresem IP i maską podsieci.

    iface eth0 inet static
address 10.1.0.5
netmask 255.255.255.0

    Aby dodać inne prywatne adresy IP, edytuj plik i dodaj nowe prywatne adresy IP w kolejnych wierszach:

    iface eth0 inet static
address 10.1.0.5
netmask 255.255.255.0
iface eth0 inet static
address 10.1.0.6
netmask 255.255.255.0

  6. Zapisz plik za pomocą następującego polecenia:

    :wq

  7. Zresetuj interfejs sieciowy przy użyciu następującego polecenia:

    ifdown eth0 && ifup eth0

    Important

    Wykonaj zarówno ifdown, jak i ifup w tym samym wierszu, jeśli używasz połączenia zdalnego.

  8. Za pomocą następującego polecenia sprawdź, czy adres IP został dodany do interfejsu sieciowego:

    ip addr list eth0

    Dodany adres IP powinien być widoczny na liście. Example:

    2: eth0: <BROADCAST,MULTICAST,UP,LOWER_UP> mtu 1500 qdisc mq state UP group default qlen 1000
link/ether 00:0d:3a:04:45:16 brd ff:ff:ff:ff:ff:ff
inet 10.1.0.5/24 brd 10.1.0.255 scope global eth0
   valid_lft forever preferred_lft forever
inet 10.1.0.6/24 brd 10.1.0.255 scope global secondary eth0
   valid_lft forever preferred_lft forever
inet 10.1.0.4/24 brd 10.1.0.255 scope global secondary eth0
   valid_lft forever preferred_lft forever
inet6 fe80::20d:3aff:fe04:4516/64 scope link
   valid_lft forever preferred_lft forever

Walidacja (Ubuntu 14/16)

Aby upewnić się, że możesz połączyć się z internetem z konfiguracji dodatkowego adresu IP za pośrednictwem skojarzonego z nim publicznego adresu IP, użyj następującego polecenia:

ping -I 10.1.0.5 outlook.com

Note

W przypadku konfiguracji pomocniczych adresów IP można wysyłać polecenia ping tylko do Internetu, jeśli konfiguracja ma skojarzony publiczny adres IP. W przypadku podstawowych konfiguracji adresów IP publiczny adres IP nie jest wymagany do wysyłania zapytań ping do Internetu.

W przypadku maszyn wirtualnych z systemem Linux podczas próby zweryfikowania łączności wychodzącej z pomocniczej karty sieciowej może być konieczne dodanie odpowiednich tras. Zapoznaj się z odpowiednią dokumentacją dystrybucji systemu Linux. Następująca metoda osiągnięcia tego celu:

echo 150 custom >> /etc/iproute2/rt_tables 

ip rule add from 10.1.0.5 lookup custom
ip route add default via 10.1.0.1 dev eth2 table custom

  • Upewnij się, że należy zastąpić:

    • 10.1.0.5 z prywatnym adresem IP, który ma skojarzony publiczny adres IP

    • 10.1.0.1 do bramy domyślnej

    • eth2 na nazwę drugorzędnej karty sieciowej

Ubuntu 18.04+

Rozszerzać

Począwszy od wersji 18.04, netplan jest używany w systemie Ubuntu do zarządzania siecią. Zalecamy zapoznanie się z najnowszą dokumentacją dystrybucji systemu Linux.

  1. Otwórz okno terminalu.

  2. Upewnij się, że jesteś użytkownikiem głównym. Jeśli nie, wprowadź następujące polecenie:

    sudo -i

  3. Utwórz plik dla drugiego interfejsu i otwórz go w edytorze tekstów:

    vi /etc/netplan/60-static.yaml

  4. Dodaj następujące wiersze do pliku, zastępując 10.1.0.5/24 swoimi danymi adresu IP i maski podsieci.

    network:
    version: 2
    ethernets:
        eth0:
            addresses:
                - 10.1.0.5/24

    Aby dodać prywatne adresy IP, edytuj plik i dodaj nowe prywatne adresy IP w kolejnych wierszach:

    network:
    version: 2
    ethernets:
        eth0:
            addresses:
                - 10.1.0.5/24
                - 10.1.0.6/24

  5. Zapisz plik za pomocą następującego polecenia:

    :wq

  6. Przetestuj zmiany poleceniem netplan try, aby potwierdzić składnię.

    netplan try

    Note

    netplan try spowoduje tymczasowe zastosowanie zmian i wycofanie zmian po upływie 120 sekund. Jeśli występuje utrata łączności, poczekaj 2 minuty, a następnie ponownie nawiązuj połączenie. W tym czasie zmiany zostaną wycofane.

  7. Zakładając, że nie ma problemów z netplan try, zastosuj zmiany konfiguracji:

    netplan apply

  8. Za pomocą następującego polecenia sprawdź, czy adres IP został dodany do interfejsu sieciowego:

    ip addr list eth0

    Dodany adres IP powinien być widoczny na liście. Example:

    2: eth0: <BROADCAST,MULTICAST,UP,LOWER_UP> mtu 1500 qdisc mq state UP group default qlen 1000
link/ether 00:0d:3a:04:45:16 brd ff:ff:ff:ff:ff:ff
inet 10.1.0.5/24 brd 10.1.0.255 scope global eth0
   valid_lft forever preferred_lft forever
inet 10.1.0.6/24 brd 10.1.0.255 scope global secondary eth0
   valid_lft forever preferred_lft forever
inet 10.1.0.4/24 brd 10.1.0.255 scope global secondary eth0
   valid_lft forever preferred_lft forever
inet6 fe80::20d:3aff:fe04:4516/64 scope link
   valid_lft forever preferred_lft forever

Walidacja (Ubuntu 18.04+)

Aby upewnić się, że możesz połączyć się z internetem z konfiguracji dodatkowego adresu IP za pośrednictwem skojarzonego z nim publicznego adresu IP, użyj następującego polecenia:

ping -I 10.1.0.5 outlook.com

Note

W przypadku konfiguracji pomocniczych adresów IP można wysyłać polecenia ping tylko do Internetu, jeśli konfiguracja ma skojarzony publiczny adres IP. W przypadku podstawowych konfiguracji adresów IP publiczny adres IP nie jest wymagany do wysyłania zapytań ping do Internetu.

W przypadku maszyn wirtualnych z systemem Linux podczas próby walidacji łączności wychodzącej z pomocniczej karty sieciowej może być konieczne dodanie odpowiednich tras. Postępuj zgodnie z odpowiednią dokumentacją dystrybucji systemu Linux. Poniższa metoda jest jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu:

echo 150 custom >> /etc/iproute2/rt_tables 

ip rule add from 10.1.0.5 lookup custom
ip route add default via 10.1.0.1 dev eth2 table custom

  • Upewnij się, że zastąpisz:

    • 10.1.0.5 z prywatnym adresem IP, który ma skojarzony publiczny adres IP

    • 10.1.0.1 do bramy domyślnej

    • eth2 na nazwę drugorzędnej karty sieciowej

Red Hat Enterprise Linux i inne

Rozszerzać

Note

Aby skonfigurować dodatkowe adresy IP w systemie RHEL10.x, wystarczy ponownie uruchomić narzędzie NetworkManger za pomocą polecenia : systemctl restart NetworkManger.service lub ponownie uruchomić system. Nie są wymagane żadne inne kroki.

  1. Otwórz okno terminalu.

  2. Upewnij się, że jesteś użytkownikiem głównym. Jeśli tak nie jest, wprowadź następujące polecenie:

    sudo -i

  3. Wprowadź hasło i postępuj zgodnie z wyświetlanymi instrukcjami. Gdy jesteś użytkownikiem głównym, przejdź do folderu skryptów sieciowych za pomocą następującego polecenia:

    cd /etc/sysconfig/network-scripts

  4. Użyj następującego polecenia, aby wyświetlić listę powiązanych plików ifcfg:

    ls ifcfg-*

    Powinien być widoczny ifcfg-eth0 jako jeden z plików.

  5. Utwórz nowy plik konfiguracji dla każdego adresu IP dodanego do systemu.

    touch ifcfg-eth0:0

  6. Otwórz plik ifcfg-eth0:0 za pomocą następującego polecenia:

    vi ifcfg-eth0:0

  7. Dodaj zawartość do pliku eth0:0 w tym przypadku za pomocą następującego polecenia. Zastąp 10.1.0.5 swoim nowym prywatnym adresem IP i maską podsieci.

    DEVICE=eth0:0
BOOTPROTO=static
ONBOOT=yes
IPADDR=10.1.0.5
NETMASK=255.255.255.0

  8. Zapisz plik, korzystając z następującego polecenia:

    :wq

  9. Utwórz plik konfiguracji dla każdego adresu IP z odpowiednimi wartościami.

    touch ifcfg-eth0:1

    vi ifcfg-eth0:1

    DEVICE=eth0:1
BOOTPROTO=static
ONBOOT=yes
IPADDR=10.1.0.6
NETMASK=255.255.255.0

    :wq

  10. Uruchom ponownie usługi sieciowe i upewnij się, że zmiany zostały pomyślnie wprowadzone, uruchamiając następujące polecenia:

    systemctl restart NetworkManager.service
ifconfig

    Powinien zostać wyświetlony adres IP lub adresy dodane na zwróconej liście.

    eth0: flags=4163<UP,BROADCAST,RUNNING,MULTICAST>  mtu 1500
    inet 10.1.0.4  netmask 255.255.255.0  broadcast 10.1.0.255
    inet6 fe80::6245:bdff:fe7d:704a  prefixlen 64  scopeid 0x20<link>
    ether 60:45:bd:7d:70:4a  txqueuelen 1000  (Ethernet)
    RX packets 858  bytes 244215 (238.4 KiB)
    RX errors 0  dropped 0  overruns 0  frame 0
    TX packets 1021  bytes 262077 (255.9 KiB)
    TX errors 0  dropped 0 overruns 0  carrier 0  collisions 0

eth0:0: flags=4163<UP,BROADCAST,RUNNING,MULTICAST>  mtu 1500
    inet 10.1.0.5  netmask 255.255.255.0  broadcast 10.1.0.255
    ether 60:45:bd:7d:70:4a  txqueuelen 1000  (Ethernet)

eth0:1: flags=4163<UP,BROADCAST,RUNNING,MULTICAST>  mtu 1500
    inet 10.1.0.6  netmask 255.255.255.0  broadcast 10.1.0.255
    ether 60:45:bd:7d:70:4a  txqueuelen 1000  (Ethernet)

Walidacja (Red Hat i inne)

Aby upewnić się, że możesz połączyć się z internetem z konfiguracji dodatkowego adresu IP za pośrednictwem skojarzonego z nim publicznego adresu IP, użyj następującego polecenia:

ping -I 10.0.0.5 outlook.com

Note

W przypadku konfiguracji pomocniczych adresów IP można wysyłać polecenia ping tylko do Internetu, jeśli konfiguracja ma skojarzony publiczny adres IP. W przypadku podstawowych konfiguracji adresów IP publiczny adres IP nie jest wymagany do wysyłania zapytań ping do Internetu.

W przypadku maszyn wirtualnych z systemem Linux podczas próby zweryfikowania łączności wychodzącej z pomocniczej karty sieciowej może być konieczne dodanie odpowiednich tras. Zapoznaj się z odpowiednią dokumentacją dystrybucji systemu Linux. Następująca metoda osiągnięcia tego celu:

echo 150 custom >> /etc/iproute2/rt_tables 

ip rule add from 10.1.0.5 lookup custom
ip route add default via 10.1.0.1 dev eth2 table custom

  • Upewnij się, że należy zastąpić:

    • 10.0.0.5 z prywatnym adresem IP, który ma skojarzony publiczny adres IP

    • 10.0.0.1 do bramy domyślnej

    • eth2 na nazwę drugorzędnej karty sieciowej

Debian GNU/Linux

Rozszerzać

Zalecamy zapoznanie się z najnowszą dokumentacją dystrybucji systemu Linux.

  1. Otwórz okno terminalu.

  2. Upewnij się, że jesteś użytkownikiem głównym. Jeśli tak nie jest, wprowadź następujące polecenie:

    sudo -i

  3. Zaktualizuj plik konfiguracji interfejsu sieciowego (przy założeniu, że jest to "eth0").

    • Zachowaj istniejący element wiersza dla protokołu dhcp. Podstawowy adres IP pozostanie skonfigurowany tak jak poprzednio.

    • Dodaj konfigurację dla każdego statycznego adresu IP przy użyciu następujących poleceń:

      cd /etc/network/interfaces.d/
ls

      Powinien zostać wyświetlony plik cfg.

  4. Otwórz plik . Na końcu tego pliku powinny znajdować się następujące wiersze:

    auto eth0
iface eth0 inet dhcp

  5. Dodaj następujące wiersze po wierszach, które istnieją w pliku. Zastąp 10.1.0.5 prywatnym adresem IP i maską podsieci.

    iface eth0 inet static
address 10.1.0.5
netmask 255.255.255.0

    Dodaj nowe informacje o adresach IP w pliku konfiguracji:

    iface eth0 inet static
address 10.1.0.5
netmask 255.255.255.0
iface eth0 inet static
address 10.1.0.6
netmask 255.255.255.0

  6. Zapisz plik za pomocą następującego polecenia:

    :wq

  7. Uruchom ponownie usługi sieciowe, aby zmiany zaczęły obowiązywać. W przypadku systemu Debian 8 lub nowszego użyj:

    systemctl restart networking

    W przypadku wcześniejszych wersji systemu Debian można użyć poniższych poleceń:

    service networking restart

  8. Za pomocą następującego polecenia sprawdź, czy adres IP został dodany do interfejsu sieciowego:

    ip addr list eth0

    Dodany adres IP powinien być widoczny na liście. Example:

    2: eth0: <BROADCAST,MULTICAST,UP,LOWER_UP> mtu 1500 qdisc mq state UP group default qlen 1000
link/ether 00:0d:3a:04:45:16 brd ff:ff:ff:ff:ff:ff
inet 10.1.0.5/24 brd 10.1.0.255 scope global eth0
   valid_lft forever preferred_lft forever
inet 10.1.0.6/24 brd 10.1.0.255 scope global secondary eth0
   valid_lft forever preferred_lft forever
inet 10.1.0.4/24 brd 10.1.0.255 scope global secondary eth0
   valid_lft forever preferred_lft forever
inet6 fe80::20d:3aff:fe04:4516/64 scope link
   valid_lft forever preferred_lft forever

Walidacja (Debian GNU/Linux)

Aby upewnić się, że możesz połączyć się z internetem z konfiguracji dodatkowego adresu IP za pośrednictwem skojarzonego z nim publicznego adresu IP, użyj następującego polecenia:

ping -I 10.1.0.5 outlook.com

Note

W przypadku konfiguracji pomocniczych adresów IP można wysyłać polecenia ping tylko do Internetu, jeśli konfiguracja ma skojarzony publiczny adres IP. W przypadku podstawowych konfiguracji adresów IP publiczny adres IP nie jest wymagany do wysyłania zapytań ping do Internetu.

W przypadku maszyn wirtualnych z systemem Linux podczas próby zweryfikowania łączności wychodzącej z pomocniczej karty sieciowej może być konieczne dodanie odpowiednich tras. Zapoznaj się z odpowiednią dokumentacją dystrybucji systemu Linux. Następująca metoda osiągnięcia tego celu:

echo 150 custom >> /etc/iproute2/rt_tables 

ip rule add from 10.1.0.5 lookup custom
ip route add default via 10.1.0.1 dev eth2 table custom

  • Upewnij się, że należy zastąpić:

    • 10.1.0.5 z prywatnym adresem IP, który ma skojarzony publiczny adres IP

    • 10.1.0.1 do bramy domyślnej

    • eth2 na nazwę drugorzędnej karty sieciowej

Dalsze kroki

  • Last updated on