3 Terminy i definicje

Do celów tej specyfikacji mają zastosowanie następujące definicje. Inne terminy są definiowane, gdy są wyświetlane w typie kursywy lub po lewej stronie reguły składni. Terminy jawnie zdefiniowane w tej specyfikacji nie mają być zakładane, aby niejawnie odwoływać się do podobnych terminów zdefiniowanych gdzie indziej. Terminy niezdefiniowane w tej specyfikacji mają być interpretowane zgodnie z normą ISO/IEC 2382.1. Symbole matematyczne niezdefiniowane w tej specyfikacji mają być interpretowane zgodnie z normą ISO 80000-2.

• application — zestaw z punktem wejścia
• domena aplikacji — jednostka, która umożliwia izolację aplikacji, działając jako kontener dla stanu aplikacji
• argument — wyrażenie na liście rozdzielone przecinkami powiązane nawiasami w wyrażeniu wywołania konstruktora metody lub wystąpienia albo ograniczone nawiasami kwadratowymi w wyrażeniu dostępu elementu
• assembly — co najmniej jeden plik wyjściowy kompilatora w wyniku kompilacji programu
• zachowanie — wygląd zewnętrzny lub akcja
• zachowanie, definiowane przez implementację — nieokreślone zachowanie, w którym każda implementacja dokumentuje sposób dokonywania wyboru
• zachowanie, niezdefiniowane – zachowanie, w przypadku korzystania z nie przenośnej lub błędnej konstrukcji lub błędnych danych, dla których ta specyfikacja nie nakłada żadnych wymagań
• zachowanie, nieokreślone — zachowanie, w którym ta specyfikacja zapewnia co najmniej dwie możliwości i nie nakłada żadnych dalszych wymagań, na które wybrano w żadnym wystąpieniu
• znak (w przypadku użycia bez kwalifikatora)
  • W kontekście kodowania innego niż Unicode znaczenie znaku w tym kodowaniu; lub
  • W kontekście literału znaku lub wartości typu char punkt kodu Unicode w zakresie U+0000 do U+FFFF (w tym punktów kodu zastępczego), czyli jednostki kodu UTF-16; lub
  • W przeciwnym razie punkt kodu Unicode
• biblioteka klas — zestaw, który może być używany przez inne zestawy
• jednostka kompilacji — uporządkowana sekwencja znaków Unicode, które są danymi wejściowymi kompilatora
• komunikat diagnostyczny — komunikat należący do podzestawu zdefiniowanego przez implementację komunikatów wyjściowych implementacji
• error, compile-time — błąd zgłoszony podczas tłumaczenia programu
• wyjątek — wyjątkowy warunek zgłoszony podczas wykonywania programu
• implementacja — konkretny zestaw oprogramowania (uruchomiony w określonym środowisku tłumaczenia w ramach określonych opcji kontroli), który wykonuje tłumaczenie programów i obsługuje wykonywanie metod w określonym środowisku wykonywania
• module — zawartość zestawu utworzonego przez kompilator. Niektóre implementacje mogą mieć obiekty do tworzenia zestawów zawierających więcej niż jeden moduł. Zachowanie w takich sytuacjach wykracza poza zakres tej specyfikacji
• przestrzeń nazw — logiczne elementy programu związane z grupowaniem systemu organizacyjnego
• parametr — zmienna zadeklarowana jako część metody, konstruktora wystąpienia, operatora lub indeksatora definicji, która uzyskuje wartość we wpisie do tego elementu członkowskiego funkcji
• program — co najmniej jedna jednostka kompilacji, która jest prezentowana kompilatorowi i jest uruchamiana lub wykonywana przez środowisko wykonawcze
• niebezpieczny kod — kod , który może wykonywać takie operacje niższego poziomu, jak deklarowanie i działanie na wskaźnikach, wykonywanie konwersji między wskaźnikami i typami całkowitymi oraz pobieranie adresu zmiennych
• ostrzeżenie, czas kompilacji — komunikat informacyjny zgłaszany podczas tłumaczenia programu, który ma na celu zidentyfikowanie potencjalnie wątpliwego użycia elementu programu