Proces ścieżek wdrażania

Proces wdrażania umożliwia klonowanie zawartości z jednego etapu w potoku wdrażania do innego, zazwyczaj od rozwoju do testowania i od testowania do produkcji.

Podczas wdrażania usługa Microsoft Fabric kopiuje zawartość ze etapu źródłowego do etapu docelowego. Połączenia między skopiowanymi elementami są zachowywane podczas procesu kopiowania. Fabric również stosuje skonfigurowane reguły wdrażania do zaktualizowanej zawartości w docelowym środowisku. Wdrażanie zawartości może zająć trochę czasu, w zależności od liczby wdrażanych elementów. W tym czasie możesz przejść do innych stron w portalu, ale nie możesz używać zawartości na etapie docelowym.

Zawartość można również wdrożyć programowo, przy użyciu REST API potoków wdrażania. Więcej informacji na temat tego procesu można znaleźć w temacie Automate your deployment pipeline using APIs and DevOps (Automatyzowanie potoku wdrażania przy użyciu interfejsów API i metodyki DevOps).

Istnieją dwie główne części procesu potoków wdrażania:

• Określić strukturę potoku wdrażania
• Dodawanie zawartości do etapów

Zdefiniuj strukturę potoku wdrażania

Podczas tworzenia potoku należy zdefiniować, ile etapów chcesz oraz jak powinny się nazywać. Można również upublicznić co najmniej jeden etap. Liczba etapów i ich nazwy jest niezmienna i nie można ich zmienić po utworzeniu potoku. Można jednak w dowolnym momencie zmienić stan publiczny etapu.

Aby zdefiniować potok wdrażania, postępuj zgodnie z instrukcjami w Utwórz potok wdrażania.

Dodawanie zawartości do etapów

Możesz dodać zawartość do etapu potoku na dwa sposoby:

• Przypisywanie obszaru roboczego do pustego etapu
• Wdrażanie zawartości z jednego etapu do innego

Przypisywanie obszaru roboczego do pustego etapu

Podczas przypisywania zawartości do pustego etapu nowy obszar roboczy tworzony jest na dostępnej pojemności dla etapu, na który jest wdrażany. Wszystkie metadane w raportach, pulpitach nawigacyjnych i semantycznych modelach oryginalnego obszaru roboczego są kopiowane do nowego obszaru roboczego na etapie wdrażania.

Po zakończeniu wdrażania odśwież modele semantyczne, aby można było użyć nowo skopiowanych zawartości. Odświeżanie modelu semantycznego jest wymagane, ponieważ dane nie są kopiowane z jednego etapu do innego. Aby dowiedzieć się, które właściwości elementu są kopiowane podczas procesu wdrażania i które właściwości elementu nie są kopiowane, przejrzyj właściwości elementu skopiowane podczas wdrażania .

Aby uzyskać instrukcje dotyczące przypisywania i odpisania obszarów roboczych do etapów potoku wdrażania, zobacz Przypisywanie obszaru roboczego do potoku wdrażania usługi Microsoft Fabric.

Tworzenie obszaru roboczego

Podczas pierwszego wdrażania zawartości potok wdrożeniowy sprawdza, czy masz uprawnienia.

Jeśli masz uprawnienia, zawartość obszaru roboczego zostanie skopiowana do etapu, na który wdrażasz, a nowy obszar roboczy dla tego etapu zostanie utworzony w zasobie.

Jeśli nie masz uprawnień, obszar roboczy zostanie utworzony, ale zawartość nie zostanie skopiowana. Możesz poprosić administratora pojemności o dodanie obszaru roboczego do pojemności lub poprosić o uprawnienia do przypisania pojemności. Później, gdy przestrzeń robocza zostanie przypisana do pojemności, możesz wdrożyć zawartość do tej przestrzeni roboczej.

Jeśli używasz Premium Per User (PPU), obszar roboczy jest automatycznie skojarzony z Twoim PPU. W takich przypadkach uprawnienia nie są wymagane. Jeśli jednak utworzysz obszar roboczy z PPU, to dostęp do niego będą mieli tylko inni użytkownicy PPU. Ponadto tylko użytkownicy PPU mogą korzystać z zawartości utworzonej w takich obszarach roboczych.

Własność obszaru roboczego i zawartości

Użytkownik wdrażający automatycznie staje się właścicielem sklonowanych modeli semantycznych i jedynym administratorem nowego obszaru roboczego.

Wdrażanie zawartości z jednego etapu do innego

Istnieje kilka sposobów wdrażania zawartości z jednego etapu do innego. Możesz wdrożyć całą zawartość lub wybrać elementy do wdrożenia.

Zawartość można wdrożyć na dowolnym sąsiednim etapie w obu kierunkach.

Wdrażanie zawartości z linii produkcyjnej do etapu z istniejącym obszarem roboczym obejmuje następujące kroki:

• Wdrażanie nowej treści jako uzupełnienie treści już istniejącej.

• Wdrażanie zaktualizowanej zawartości, aby zastąpić część już istniejącej zawartości.

Po początkowym wdrożeniu:

• brama skojarzona z elementem docelowym nie jest automatycznie mapowana na odpowiednie źródło danych.
• Należy ręcznie skonfigurować to mapowanie za pośrednictwem strony ustawień elementu docelowego
• Po skonfigurowaniu sprawdź, czy odświeżanie danych zakończy się pomyślnie.
• Kolejne wdrożenia nie zmieniają ani nie resetują tej konfiguracji bramy.

Proces wdrażania

Gdy zawartość z etapu źródłowego jest kopiowana do etapu docelowego, Fabric identyfikuje istniejącą zawartość na etapie docelowym i nadpisuje ją. Aby określić, który element treści należy zastąpić, potoki wdrażania wykorzystują połączenie pomiędzy elementem nadrzędnym a jego klonami. To połączenie jest zachowywane podczas tworzenia nowej zawartości. Operacja zastępowania zastępuje tylko zawartość elementu. Identyfikator, adres URL i uprawnienia elementu pozostają niezmienione.

Na etapie docelowym właściwości elementu, które nie są kopiowane, pozostają tak jak przed wdrożeniem. Nowa zawartość i nowe elementy są kopiowane z etapu źródłowego do etapu docelowego.

Automatyczne łączenie

W obszarze Sieć szkieletowa, gdy elementy są połączone, jeden z elementów zależy od drugiego. Na przykład raport zawsze zależy od modelu semantycznego połączonego z nim. Model semantyczny może zależeć od innego modelu semantycznego i może być również połączony z kilkoma raportami, które od niego zależą. Jeśli istnieje połączenie między dwoma elementami, potoki wdrażania zawsze próbują zachować to połączenie.

Automatyczne wiązanie w tym samym obszarze roboczym

Podczas wdrażania procesy wdrożeniowe sprawdzają zależności. Wdrożenie zakończy się powodzeniem lub niepowodzeniem, w zależności od lokalizacji elementu, który dostarcza dane, od których zależy wdrożony element.

• Powiązany element istnieje na etapie docelowym — potoki wdrażania automatycznie łączą wdrożony element z elementem, od którego jest on zależny, na etapie wdrożonym. Jeśli na przykład wdrożysz raport podzielony na strony z poziomu programowania do testowania, a raport jest połączony z modelem semantycznym, który został wcześniej wdrożony na etapie testowania, automatycznie łączy się z modelem semantycznym na etapie testu.

• Połączony element nie istnieje w docelowym etapie — procesy wdrożeniowe kończą się niepowodzeniem, jeśli element zależy od innego elementu, a element dostarczający dane nie jest wdrożony i nie znajduje się w docelowym etapie. Jeśli na przykład wdrożysz raport z programowania do testowania, a etap testu nie zawiera jego modelu semantycznego, wdrożenie zakończy się niepowodzeniem. Aby uniknąć nieudanych wdrożeń z powodu braku wdrożeń elementów zależnych, użyj przycisku Wybierz powiązane . Wybierz pozycje Powiązane automatycznie zaznacza wszystkie powiązane elementy, które dostarczają zależności dla elementów, które mają zostać wdrożone.

Automatyczne łączenie działa tylko z elementami obsługiwanymi przez potoki wdrażania i znajdują się w Fabric. Aby wyświetlić zależności elementu, w menu Więcej opcji elementu wybierz pozycję Wyświetl pochodzenie.

Automatyczne łączenie między obszarami roboczymi

Potoki wdrożeniowe automatycznie wiążą elementy połączone między potokami, jeśli znajdują się one na tym samym etapie wdrażania. Podczas wdrażania takich elementów, ścieżki wdrażania próbują ustanowić nowe połączenie między wdrożonym elementem a elementem połączonym z nim w drugim potoku. Jeśli na przykład masz raport na etapie testowania potoku A, połączony z modelem semantycznym na etapie testowania potoku B, potoki wdrożeniowe rozpoznają to połączenie.

Oto przykład z ilustracjami, które pomagają zademonstrować, jak działa wiązanie autostradowe między potokami:

• Masz semantyczny model na etapie rozwoju potoku A.

• Masz również raport na etapie rozwoju potoku B.

• Twój raport w kanale B jest połączony z modelem semantycznym w kanale A. Raport zależy od tego modelu semantycznego.

• Raport jest wdrażany w potoku B z etapu programowania do etapu testowania.

• Sukces lub niepowodzenie wdrożenia zależy od tego, czy masz kopię modelu semantycznego, na którym opiera się etap testowy potoku A.

  • Jeśli masz kopię modelu semantycznego, raport zależy od etapu testowania potoku A:

    Wdrożenie zakończy się sukcesem, a potok wdrażania łączy (automatycznie wiąże) raport w etapie testowania potoku B z modelem semantycznym w etapie testowania potoku A.

    

  • Jeśli nie masz kopii modelu semantycznego, raport zależy od etapu testu potoku A:

    Wdrożenie kończy się niepowodzeniem, ponieważ potoki wdrażania nie mogą automatycznie połączyć raportu w etapie testowania w potoku B z modelem semantycznym, od którego zależy w etapie testowania potoku A.

    

Unikaj używania automatycznego łączenia

W niektórych przypadkach możesz nie chcieć używać automatycznego łączenia. Jeśli na przykład masz jeden potok do tworzenia modeli semantycznych dla organizacji, a drugi do tworzenia raportów. W takim przypadku możesz chcieć, aby wszystkie raporty były zawsze połączone z modelami semantycznymi na etapie produkcji w ramach potoku, do którego należą. W takim przypadku należy unikać używania funkcji automatycznego łączenia.

Istnieją trzy metody, których można użyć, aby uniknąć używania automatycznego łączenia:

• Nie należy łączyć elementu z odpowiednimi etapami. Gdy elementy nie są połączone w tej samej fazie, ciągi wdrożeniowe utrzymują oryginalne połączenie. Jeśli na przykład masz raport na etapie rozwoju potoku B, który jest połączony z modelem semantycznym na etapie produkcyjnym potoku A, to po wdrożeniu raportu na etapie testowania potoku B, pozostaje on połączony z modelem semantycznym na etapie produkcyjnym potoku A.

• Zdefiniuj regułę parametru. Ta opcja nie jest dostępna dla raportów. Można go używać tylko z semantycznymi modelami i przepływami danych.

• Połącz swoje raporty, dashboardy i kafelki z semantycznym modelem proxy lub przepływem danych, który nie jest połączony z potokiem.

Autobindowanie i parametry

Parametry mogą służyć do kontrolowania połączeń między modelami semantycznymi lub przepływami danych a elementami, od których zależą. Gdy parametr kontroluje połączenie, automatyczne powiązanie po wdrożeniu nie odbywa się, nawet jeśli połączenie zawiera parametr, który ma zastosowanie do identyfikatora modelu semantycznego lub przepływu danych lub identyfikatora obszaru roboczego. W takich przypadkach po wdrożeniu ponownie powiąż elementy, zmieniając wartość parametru lub używając reguł parametrów.

Odświeżanie danych

Dane w elemencie docelowym, takie jak semantyczny model lub przepływ danych, są przechowywane, gdy jest to możliwe. Jeśli nie ma żadnych zmian w elemencie, który przechowuje dane, dane są przechowywane tak jak przed wdrożeniem.

W wielu przypadkach, gdy dokonujesz niewielkiej zmiany, jak dodanie lub usunięcie tabeli, Fabric przechowuje oryginalne dane. W przypadku zmian schematu powodujących niezgodność lub zmian w połączeniu ze źródłem danych wymagane jest pełne odświeżenie.

Wymagania dotyczące wdrażania na etapie z istniejącym obszarem roboczym

Każdy licencjonowany użytkownik, który jest uczestnikiem zarówno obszarów roboczych wdrożenia docelowego, jak i źródłowego, może wdrożyć zawartość, która znajduje się na zasobach do etapu z istniejącym obszarem roboczym. Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z sekcją uprawnień .

Foldery w potokach wdrażania (wersja zapoznawcza)

Foldery umożliwiają użytkownikom efektywne organizowanie elementów obszaru roboczego i zarządzanie nimi w znany sposób. Podczas wdrażania zawartości zawierającej foldery na innym etapie automatycznie jest stosowana hierarchia folderów zastosowanych elementów.

Reprezentacja folderów

W obszarze Potoki wdrażania foldery są uznawane za część nazwy elementu (nazwa elementu zawiera pełną ścieżkę). Po wdrożeniu elementu, po tym jak jego ścieżka została zmieniona (na przykład przeniesiono go z folderu A do folderu B), potoki wdrażania stosują tę zmianę do sparowanego elementu podczas wdrażania — sparowany element również zostanie przeniesiony do folderu B. Jeśli folder B nie istnieje w etapie wdrażania, najpierw zostanie utworzony w jego obszarze roboczym. Foldery można wyświetlać i zarządzać tylko na stronie obszaru roboczego.

W bieżącym widoku hierarchii folderów można wybrać do wdrożenia tylko elementy znajdujące się na tym samym poziomie co foldery. Nie można wybierać elementów między folderami.

Widok listy potoków wdrażania w formie płaskiej umożliwia wybieranie elementów niezależnie od ich lokalizacji. W widoku listy płaskiej można wybierać elementy między folderami w odniesieniu do ich lokalizacji w obszarze roboczym. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz widok listy płaskiej.

Identyfikowanie elementów przeniesionych do różnych folderów

Ponieważ foldery są uznawane za część nazwy elementu, elementy przeniesione do innego folderu w obszarze roboczym są na stronie Potoków wdrażania oznaczane jako odmienne przy porównywaniu. Ten element nie jest wyświetlany w oknie porównania, ponieważ nie jest to zmiana schematu, ale zmiany ustawień.

• Nie można wdrażać poszczególnych folderów ręcznie w potokach wdrażania. Ich wdrożenie jest wyzwalane automatycznie, gdy co najmniej jeden z ich elementów zostanie wdrożony.

• Hierarchia folderów sparowanych elementów jest aktualizowana tylko podczas wdrażania. Podczas przypisywania po procesie parowania hierarchia sparowanych elementów nie jest jeszcze aktualizowana.

• Ponieważ folder jest wdrażany tylko w przypadku wdrożenia jednego z jego elementów, nie można wdrożyć pustego folderu.

• Wdrożenie jednego elementu poza kilkoma elementami w folderze aktualizuje również strukturę elementów, które nie są wdrażane na etapie docelowym, mimo że same elementy nie są wdrażane.

Reprezentacja elementu nadrzędnego i podrzędnego

Relacje między elementami nadrzędnymi i podrzędnymi są widoczne tylko w nowym interfejsie użytkownika. Wyglądają one tak samo jak w obszarze roboczym. Dziecko nie jest wdrażane, lecz zostaje odtworzone na etapie docelowym.

Właściwości elementu skopiowane podczas wdrażania

Aby uzyskać listę obsługiwanych elementów, zobacz Obsługiwane elementy potoków wdrażania.

Podczas wdrażania następujące właściwości elementu są kopiowane i zastępowane właściwości elementu na etapie docelowym:

• Źródła danych (obsługiwane są reguły wdrażania)

• Parametry (reguły wdrażania są obsługiwane)

• Wizualizacje raportów

• Strony raportu

• Kafelki pulpitu nawigacyjnego

• Metadane modelu

• Relacje elementów

• Etykiety poufności są kopiowane tylko wtedy, gdy spełniony jest jeden z następujących warunków. Jeśli te warunki nie zostaną spełnione, etykiety poufności nie zostaną skopiowane podczas wdrażania.

  • Nowy element jest wdrażany lub istniejący element jest wdrażany na pustym etapie.

    Uwaga

    W sytuacjach, gdy domyślne etykietowanie jest włączone w dzierżawie, a domyślna etykieta jest prawidłowa, jeśli wdrażanym elementem jest model semantyczny lub przepływ danych, etykieta jest kopiowana z oryginalnego elementu tylko, jeśli etykieta ma ochronę. Jeśli etykieta nie jest chroniona, domyślna etykieta zostanie zastosowana do nowo utworzonego docelowego modelu semantycznego lub przepływu danych.

  • Element źródłowy ma etykietę z ochroną, a element docelowy nie. W takim przypadku wyskakujące okno prosi o zgodę na zastąpienie wybranej etykiety poufności.

    Zobacz również Zagadnienia dotyczące ochrony przed utratą danych (DLP).

Właściwości elementu, które nie są kopiowane

Następujące właściwości elementu nie są kopiowane podczas wdrażania:

• Dane — dane nie są kopiowane. Kopiowane są tylko metadane

• adres URL

• identyfikator

• Uprawnienia — dla obszaru roboczego lub określonego elementu

• Ustawienia obszaru roboczego — każdy etap ma własny obszar roboczy

• Zawartość i ustawienia aplikacji — aby zaktualizować aplikacje, zobacz Aktualizowanie zawartości w aplikacjach usługi Power BI

• Zakładki osobiste

Następujące właściwości modelu semantycznego nie są również kopiowane podczas wdrażania:

• Przypisanie roli

• Harmonogram odświeżania

• Poświadczenia źródła danych

• Ustawienia buforowania zapytań (mogą być przejęte z pojemności)

• Ustawienia poręczenia

Obsługiwane funkcje modelu semantycznego

Potoki wdrażania obsługują wiele funkcji modelu semantycznego. W tej sekcji wymieniono dwie funkcje modelu semantycznego, które mogą zwiększyć Twoje doświadczenie z potokami wdrażania.

• Przyrostowe odświeżanie

• Modele złożone

Odświeżanie przyrostowe

Potoki wdrażania obsługują odświeżanie przyrostowe, funkcję, która umożliwia szybsze i bardziej niezawodne odświeżanie dużych modeli semantycznych przy niższym zużyciu zasobów.

Potoki wdrażania umożliwiają dokonywanie aktualizacji modelu semantycznego przy użyciu odświeżania przyrostowego, zachowując zarówno dane, jak i partycje. Podczas wdrażania modelu semantycznego, zasady są również kopiowane razem z nim.

Aby dowiedzieć się, jak odświeżanie przyrostowe zachowuje się w przypadku przepływów danych, zobacz, dlaczego widzę dwa źródła danych połączone z przepływem danych po użyciu reguł przepływu danych?

Aktywowanie odświeżania przyrostowego w pipeline'u

Aby włączyć odświeżanie przyrostowe, skonfiguruj je w programie Power BI Desktop, a następnie opublikuj model semantyczny. Po opublikowaniu zasady odświeżania przyrostowego są spójne w całym potoku i można je definiować tylko w programie Power BI Desktop.

Po skonfigurowaniu potoku przy użyciu odświeżania przyrostowego zalecamy użycie następującego przepływu:

1. Wprowadź zmiany w pliku pbix w programie Power BI Desktop. Aby uniknąć długich czasów oczekiwania, możesz wprowadzić zmiany przy użyciu próbki danych.

2. Przekaż swój plik .pbix do pierwszego etapu (zwykle deweloperskiego).

3. Wdróż treść do następnego etapu. Po wdrożeniu wprowadzone zmiany zostaną zastosowane do całego używanego modelu semantycznego.

4. Przejrzyj zmiany wprowadzone na każdym etapie, a po ich zweryfikowaniu wdróż je na następnym etapie, aż do ostatniego etapu.

Przykłady użycia

Poniżej przedstawiono kilka przykładów, w jaki sposób można zintegrować odświeżanie przyrostowe z potokami wdrażania.

• Utwórz nowy pipeline i połącz go z obszarem roboczym, który ma model semantyczny z włączonym odświeżaniem przyrostowym.

• Włącz odświeżanie przyrostowe w modelu semantycznym, który znajduje się już w obszarze roboczym rozwoju.

• Utwórz potok dla środowiska produkcyjnego z modelem semantycznym korzystającym z odświeżania przyrostowego. Na przykład przypisz obszar roboczy do etapu produkcyjnego nowego potoku i użyj wdrożenia wstecznego, aby wdrożyć na etapie testowym, a następnie na etapie programowania.

• Opublikuj model semantyczny, który używa odświeżania przyrostowego do obszaru roboczego będącego częścią istniejącego potoku.

Ograniczenia odświeżania przyrostowego

W przypadku odświeżania przyrostowego potoki wdrażania obsługują tylko modele semantyczne korzystające z rozszerzonych metadanych modelu semantycznego. Wszystkie semantyczne modele utworzone lub zmodyfikowane za pomocą programu Power BI Desktop automatycznie implementują rozszerzone metadane modelu semantycznego.

Podczas ponownego publikowania modelu semantycznego w aktywnym potoku z włączonym odświeżaniem inkrementalnym następujące zmiany powodują niepowodzenie wdrożenia z powodu potencjalnej utraty danych:

• Ponowne opublikowanie modelu semantycznego, który nie używa odświeżania przyrostowego, w celu zastąpienia modelu semantycznego z włączonym odświeżaniem przyrostowym.

• Zmiana nazwy tabeli z włączonym odświeżaniem przyrostowym.

• Zmiana nazwy nieobliczanych kolumn w tabeli z włączonym odświeżaniem przyrostowym.

Inne zmiany, takie jak dodawanie kolumny, usuwanie kolumny i zmiana nazwy kolumny obliczeniowej, są dozwolone. Jeśli jednak zmiany mają wpływ na ekran, należy odświeżyć, zanim zmiana będzie widoczna.

Modele złożone

Za pomocą modeli złożonych można skonfigurować raport z wieloma połączeniami danych.

Możliwość modeli złożonych umożliwia łączenie modelu semantycznego Fabric z zewnętrznym modelem semantycznym, takim jak Azure Analysis Services. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Korzystanie z trybu DirectQuery dla modeli semantycznych sieci szkieletowej i Azure Analysis Services.

W potoku wdrożeniowym można używać modeli złożonych do łączenia modelu semantycznego z innym zewnętrznym modelem semantycznym Fabric poza potokiem.

Agregacje automatyczne

Agregacje automatyczne są oparte na agregacjach zdefiniowanych przez użytkownika i używają uczenia maszynowego do ciągłego optymalizowania modeli semantycznych DirectQuery w celu uzyskania maksymalnej wydajności zapytań raportu.

Każdy model semantyczny zachowuje automatyczne agregacje po wdrożeniu. Potok wdrażania nie zmienia automatycznej agregacji modelu semantycznego. Oznacza to, że jeśli wdrożysz model semantyczny z automatyczną agregacją, automatyczna agregacja na etapie docelowym pozostanie taka, jak jest, i nie zostanie zastąpiona przez automatyczną agregację wdrożona z etapu źródłowego.

Aby włączyć agregacje automatyczne, postępuj zgodnie z instrukcjami w temacie Konfigurowanie agregacji automatycznej.

Tabele hybrydowe

Tabele hybrydowe to tabele z odświeżaniem przyrostowym, które mogą mieć partycje importu i zapytań bezpośrednich. Podczas czystego wdrożenia kopiowane są zarówno zasady odświeżania, jak i partycje tabeli hybrydowej. Podczas wdrażania na etapie procesu potokowego, który ma już partycje tabeli hybrydowej, kopiowana jest tylko polityka odświeżania. Aby zaktualizować partycje, odśwież tabelę.

Aktualizowanie zawartości do aplikacji usługi Power BI

Aplikacje Power BI to zalecany sposób dystrybucji zawartości do użytkowników bezpłatnej wersji Fabric. Zawartość aplikacji Power BI można zaktualizować przy użyciu potoku implementacji, co zapewnia większą kontrolę i elastyczność w zakresie cyklu życia aplikacji.

Utwórz aplikację dla każdego etapu potoku wdrażania, aby można było przetestować każdą aktualizację z punktu widzenia użytkownika końcowego. Użyj przycisku Publikuj lub Wyświetl na karcie obszaru roboczego, aby opublikować lub wyświetlić aplikację na określonym etapie procesu.

Na etapie produkcji możesz również zaktualizować stronę aplikacji w Fabric, aby wszystkie aktualizacje zawartości stały się dostępne dla użytkowników aplikacji.

Uprawnienia

Uprawnienia są wymagane dla potoku i dla obszarów roboczych, które są do niego przypisane. Uprawnienia potoku i uprawnienia obszaru roboczego są przyznawane i zarządzane oddzielnie.

• Pipeline ma tylko jedno uprawnienie, Admin, które jest wymagane do udostępniania, edytowania i usuwania pipeline.

• Obszary robocze mają różne uprawnienia, nazywane również rolami. Rola obszaru roboczego określa poziom dostępu do obszaru roboczego w przepływie pracy.

• Potoki wdrażania nie obsługują grup Microsoft 365 jako administratorów potoków.

Aby wdrożyć z jednego etapu do drugiego w ciągu, musisz być administratorem ciągu oraz współautorem, członkiem lub administratorem obszarów roboczych przypisanych do tych etapów. Na przykład administrator potoku, któremu nie przypisano roli w obszarze roboczym, może wyświetlić ten potok i udostępnić go innym osobom. Jednak ten użytkownik nie może wyświetlić zawartości obszaru roboczego w potoku ani w usłudze i nie może wykonywać wdrożeń.

Tabela uprawnień

W tej sekcji opisano uprawnienia ciągu wdrażania. Uprawnienia wymienione w tej sekcji mogą mieć różne zastosowania w innych funkcjach Fabric.

Najniższym uprawnieniem potoku wdrożeniowego jest administrator potoku wdrożeniowego i jest wymagane dla wszystkich operacji w potoku wdrożeniowym.

Przyznane uprawnienia

Podczas wdrażania elementów usługi Power BI własność wdrożonego elementu może ulec zmianie. Zapoznaj się z poniższą tabelą, aby dowiedzieć się, kto może wdrożyć każdy element i jak wdrożenie wpływa na własność elementu.

Wymagane uprawnienia do popularnych czynności

W poniższej tabeli przedstawiono wymagane uprawnienia do popularnych działań w łańcuchu wdrożeniowym. O ile nie określono inaczej, dla każdej akcji potrzebne są wszystkie wymienione uprawnienia.

Rozważania i ograniczenia

W tej sekcji wymieniono większość ograniczeń potoków dostarczania.

• Ogólne zagadnienia i ograniczenia
• Ograniczenia modelu semantycznego
• Ograniczenia przepływu danych
• Ograniczenia dotyczące funkcji Datamart
• Zagadnienia dotyczące ochrony przed utratą danych (DLP)

Ogólne zagadnienia i ograniczenia

• Obszar roboczy musi znajdować się w pojemności sieci szkieletowej.
• Maksymalna liczba elementów, które można wdrożyć w jednym wdrożeniu, wynosi 300.
• Pobieranie pliku .pbix po wdrożeniu nie jest obsługiwane.
• Grupy Microsoft 365 nie są obsługiwane jako administratorzy przepływu pracy.
• Podczas wdrażania elementu usługi Power BI po raz pierwszy, jeśli inny element na etapie docelowym ma taką samą nazwę i typ (na przykład jeśli oba pliki są raportami), wdrożenie zakończy się niepowodzeniem.
• Aby uzyskać listę ograniczeń obszaru roboczego, zobacz ograniczenia przypisania obszaru roboczego.
• Aby uzyskać listę obsługiwanych elementów, zobacz obsługiwane elementy. Żaden element, który nie znajduje się na liście, nie jest obsługiwany.
• Wdrożenie kończy się niepowodzeniem, jeśli którykolwiek z elementów ma zależności cykliczne lub samodzielne (na przykład element A odwołuje się do elementu B i elementu B odwołuje się do elementu A).
• Raporty PBIR nie są obsługiwane.

Ograniczenia modelu semantycznego

• Nie można wdrożyć zestawów danych korzystających z łączności danych w czasie rzeczywistym.

• Model semantyczny z trybem DirectQuery lub trybem połączenia złożonego korzystający z tabel wariacji lub automatycznej daty/godziny nie jest obsługiwany. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Co mogę zrobić, jeśli mam zestaw danych z trybem DirectQuery lub trybem łączności złożonej, który używa tabel odmian lub kalendarzy?.

• Podczas wdrażania, jeśli docelowy model semantyczny korzysta z połączenia na żywo, źródłowy model semantyczny musi również używać tego trybu połączenia.

• Po wdrożeniu pobieranie modelu semantycznego (z etapu, w ramach którego został wdrożony) nie jest obsługiwane.

• Aby uzyskać listę ograniczeń reguł wdrażania, zobacz Ograniczenia reguł wdrażania.

• Jeśli automatyczne powiązanie jest włączone, wówczas:

  • Native query i DirectQuery nie są obsługiwane razem. Obejmuje to zestawy danych serwera proxy.
  • Połączenie ze źródłem danych musi być pierwszym krokiem w wyrażeniu mashupu.

• Po wdrożeniu modelu semantycznego usługi Direct Lake nie jest on automatycznie powiązany z elementami na etapie docelowym. Jeśli na przykład usługa LakeHouse jest źródłem semantycznego modelu DirectLake i są one wdrażane na następnym etapie, semantyczny model DirectLake na etapie docelowym będzie nadal powiązany z usługą LakeHouse na etapie źródłowym. Użyj reguł źródła danych, aby powiązać go z elementem na etapie docelowym. Inne typy modeli semantycznych są automatycznie powiązane z sparowanym elementem na etapie docelowym.

Ograniczenia przepływu danych

• Ustawienia odświeżania przyrostowego nie są kopiowane w Gen 1.

• Podczas wdrażania przepływu danych na pustym etapie potoki wdrożeniowe tworzą nowy obszar roboczy i ustawiają magazyn przepływu danych w magazynie obiektów blob Fabric. Blob Storage jest używany nawet wtedy, gdy źródłowy obszar roboczy jest skonfigurowany do używania usługi Azure Data Lake Storage Gen2 (ADLS Gen2).

• Jednostka usługi nie jest obsługiwana w przypadku przepływów danych.

• Wdrażanie wspólnego modelu danych (CDM) nie jest obsługiwane.

• Aby uzyskać informacje o ograniczeniach reguł potoku wdrażania, które mają wpływ na przepływy danych, zobacz Ograniczenia reguł wdrażania.

• Jeśli przepływ danych jest odświeżany podczas wdrażania, wdrożenie zakończy się niepowodzeniem.

• W przypadku porównywania etapów podczas odświeżania przepływu danych wyniki są nieprzewidywalne.

• Automatyczne łączenie nie jest obsługiwane w przypadku przepływów danych Gen2.

Ograniczenia dotyczące funkcji Datamart

• Nie można wdrożyć obiektu datamart z etykietami poufności.

• Aby wdrożyć datamart, musisz być właścicielem datamartu.

Zagadnienia dotyczące ochrony przed utratą danych (DLP)

Po wdrożeniu elementu na nowym etapie, jeśli na elemencie zostanie wyświetlona wskazówka dotycząca zasad DLP, spróbuj odświeżyć element, aby sprawdzić, czy wskazanie zniknie przed dalszym badaniem. Ponieważ DLP jest uruchamiane natychmiast po skopiowaniu elementu, prawdopodobnie przed zakończeniem innych procesów wprowadzających dane lub metadane (takich jak domyślna etykieta poufności), mogło zostać uruchomione na elemencie przedwcześnie, co spowodowało błędne zastosowanie wskazówki dotyczącej zasad. Odświeżenie elementu powinno spowodować odejście wskazówek zasad.

Powiązana zawartość

Rozpocznij pracę z potokami wdrażania.