Nuta
Dostęp do tej strony wymaga autoryzacji. Możesz spróbować się zalogować lub zmienić katalog.
Dostęp do tej strony wymaga autoryzacji. Możesz spróbować zmienić katalogi.
Interfejs RPC opisuje funkcje zdalne implementujące program serwera. Interfejs zapewnia, że klient i serwer komunikują się przy użyciu tych samych reguł, gdy klient wywołuje procedurę zdalną, którą oferuje serwer. Interfejs składa się z nazwy interfejsu, niektórych atrybutów, opcjonalnych definicji typu lub stałej oraz zestawu deklaracji procedury. Każda deklaracja procedury musi zawierać nazwę procedury, typ zwracany i listę parametrów.
Interfejsy są definiowane w języku Microsoft Interface Definition Language (MIDL). Jeśli znasz język C lub C++, definicje interfejsu MIDL wydają się dość proste. MIDL przypomina język C i C++ na wiele sposobów.
Podczas tworzenia aplikacji RPC edytor tekstów służy do definiowania interfejsu i przechowywania go w pliku tekstowym z rozszerzeniem idl. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz pliki IDL i ACF. Kompilator MIDL generuje plik nagłówkowy, który program zawiera w plikach źródłowych klienta i serwera. Kompilator MIDL generuje również dwa pliki źródłowe języka C. Skompilujesz i połączysz jedną z nich z programem klienckim, a drugą z programem serwera. Te dwa pliki źródłowe języka C to wycinki klienta i serwera. Aby zapoznać się z omówieniem stubów klienta i serwera, zobacz Jak działa RPC. Aby zapoznać się z omówieniem kompilatora MIDL, zobacz Kompilowanie pliku MIDL.
Domyślnie zastępy klienta i serwera mają taką samą nazwę, co może powodować problemy, jeśli klient łączy się z zastępem serwera lub na odwrót. Opcja prefiksu MIDL uniemożliwia występowanie tego typowego błędu.
Poniższa ilustracja przedstawia proces tworzenia interfejsu.
Istnieje możliwość, że należy również określić plik konfiguracji aplikacji (ACF) dla danych wejściowych kompilatora MIDL. Aby uzyskać więcej informacji na temat plików konfiguracji aplikacji, zobacz pliki IDL i ACF.
Oprócz kompilatora MIDL zazwyczaj należy użyć narzędzia Uuidgen do wygenerowania uniwersalnego unikatowego identyfikatora (UUID, zamiennego z terminem GUID). W tej sekcji przedstawiono informacje na temat obu tych narzędzi podzielonych na następujące tematy: