Renderowanie woluminów

Jeśli dopiero zaczynasz renderowanie woluminów, zalecamy zapoznanie się z naszym omówieniem.

Reprezentowanie tekstur 3D

Na procesorze CPU:

public struct Int3 { public int X, Y, Z; /* ... */ }
 public class VolumeHeader  {
   public readonly Int3 Size;
   public VolumeHeader(Int3 size) { this.Size = size;  }
   public int CubicToLinearIndex(Int3 index) {
     return index.X + (index.Y * (Size.X)) + (index.Z * (Size.X * Size.Y));
   }
   public Int3 LinearToCubicIndex(int linearIndex)
   {
     return new Int3((linearIndex / 1) % Size.X,
       (linearIndex / Size.X) % Size.Y,
       (linearIndex / (Size.X * Size.Y)) % Size.Z);
   }
   /* ... */
 }
 public class VolumeBuffer<T> {
   public readonly VolumeHeader Header;
   public readonly T[] DataArray;
   public T GetVoxel(Int3 pos)        {
     return this.DataArray[this.Header.CubicToLinearIndex(pos)];
   }
   public void SetVoxel(Int3 pos, T val)        {
     this.DataArray[this.Header.CubicToLinearIndex(pos)] = val;
   }
   public T this[Int3 pos] {
     get { return this.GetVoxel(pos); }
     set { this.SetVoxel(pos, value); }
   }
   /* ... */
 }

Na procesorze GPU:

float3 _VolBufferSize;
 int3 UnitVolumeToIntVolume(float3 coord) {
   return (int3)( coord * _VolBufferSize.xyz );
 }
 int IntVolumeToLinearIndex(int3 coord, int3 size) {
   return coord.x + ( coord.y * size.x ) + ( coord.z * ( size.x * size.y ) );
 }
 uniform StructuredBuffer<float> _VolBuffer;
 float SampleVol(float3 coord3 ) {
   int3 intIndex3 = UnitVolumeToIntVolume( coord3 );
   int index1D = IntVolumeToLinearIndex( intIndex3, _VolBufferSize.xyz);
   return __VolBuffer[index1D];
 }

Cieniowanie i gradienty

Jak zacienić wolumin, taki jak MRI, na potrzeby przydatnej wizualizacji. Podstawową metodą jest posiadanie "okna intensywności" (minimalna i maksymalna), w którym chcesz zobaczyć intensyfikacje, a po prostu przeprowadź skalowanie w tę przestrzeń, aby zobaczyć czarną i białą intensywność. Następnie można zastosować "rampę kolorów" do wartości w tym zakresie i przechowywać jako teksturę, aby różne części spektrum intensywności mogły być zacienione w różnych kolorach:

float4 ShadeVol( float intensity ) {
   float unitIntensity = saturate( intensity - IntensityMin / ( IntensityMax - IntensityMin ) );
   // Simple two point black and white intensity:
   color.rgba = unitIntensity;
   // Color ramp method:
   color.rgba = tex2d( ColorRampTexture, float2( unitIntensity, 0 ) );
}

W wielu naszych aplikacjach przechowujemy zarówno wartość pierwotnej intensywności, jak i "indeks segmentacji" (w celu segmentowania różnych części, takich jak skóra i kość; te segmenty są tworzone przez ekspertów w dedykowanych narzędziach). Można to połączyć z powyższym podejściem, aby umieścić inny kolor, a nawet różne rampy kolorów dla każdego indeksu segmentu:

// Change color to match segment index (fade each segment towards black):
 color.rgb = SegmentColors[ segment_index ] * color.a; // brighter alpha gives brighter color

Fragmentowanie woluminu w cieniowaniu

Doskonałym pierwszym krokiem jest utworzenie "płaszczyzny fragmentowania", która może przechodzić przez wolumin, "fragmentowanie go" i jak wartości skanowania w każdym punkcie. Przyjęto założenie, że istnieje moduł "VolumeSpace", który reprezentuje miejsce, w którym wolumin znajduje się w przestrzeni światowej, który może służyć jako odwołanie do umieszczania punktów:

// In the vertex shader:
 float4 worldPos = mul(_Object2World, float4(input.vertex.xyz, 1));
 float4 volSpace = mul(_WorldToVolume, float4(worldPos, 1));

// In the pixel shader:
 float4 color = ShadeVol( SampleVol( volSpace ) );

Śledzenie woluminów w cieniowaniach

Jak używać procesora GPU do śledzenia podvolume (przechodzi kilka voxels głęboko, a następnie warstwy danych z tyłu do przodu):

float4 AlphaBlend(float4 dst, float4 src) {
   float4 res = (src * src.a) + (dst - dst * src.a);
   res.a = src.a + (dst.a - dst.a*src.a);
   return res;
 }
 float4 volTraceSubVolume(float3 objPosStart, float3 cameraPosVolSpace) {
   float maxDepth = 0.15; // depth in volume space, customize!!!
   float numLoops = 10; // can be 400 on nice PC
   float4 curColor = float4(0, 0, 0, 0);
   // Figure out front and back volume coords to walk through:
   float3 frontCoord = objPosStart;
   float3 backCoord = frontPos + (normalize(cameraPosVolSpace - objPosStart) * maxDepth);
   float3 stepCoord = (frontCoord - backCoord) / numLoops;
   float3 curCoord = backCoord;
   // Add per-pixel random offset, avoids layer aliasing:
   curCoord += stepCoord * RandomFromPositionFast(objPosStart);
   // Walk from back to front (to make front appear in-front of back):
   for (float i = 0; i < numLoops; i++) {
     float intensity = SampleVol(curCoord);
     float4 shaded = ShadeVol(intensity);
     curColor = AlphaBlend(curColor, shaded);
     curCoord += stepCoord;
   }
   return curColor;
 }

// In the vertex shader:
 float4 worldPos = mul(_Object2World, float4(input.vertex.xyz, 1));
 float4 volSpace = mul(_WorldToVolume, float4(worldPos.xyz, 1));
 float4 cameraInVolSpace = mul(_WorldToVolume, float4(_WorldSpaceCameraPos.xyz, 1));

// In the pixel shader:
 float4 color = volTraceSubVolume( volSpace, cameraInVolSpace );

Renderowanie całego woluminu

Modyfikując powyższy kod podvolume, uzyskujemy następujące informacje:

float4 volTraceSubVolume(float3 objPosStart, float3 cameraPosVolSpace) {
   float maxDepth = 1.73; // sqrt(3), max distance from point on cube to any other point on cube
   int maxSamples = 400; // just in case, keep this value within bounds
   // not shown: trim front and back positions to both be within the cube
   int distanceInVoxels = length(UnitVolumeToIntVolume(frontPos - backPos)); // measure distance in voxels
   int numLoops = min( distanceInVoxels, maxSamples ); // put a min on the voxels to sample

Renderowanie mieszanej sceny rozpoznawania

Jak renderować część sceny o niskiej rozdzielczości i umieścić ją z powrotem w miejscu:

1. Skonfiguruj dwie kamery poza ekranem, jeden, aby śledzić każde oko, które aktualizują każdą ramkę
2. Skonfiguruj dwa obiekty docelowe renderowania o niskiej rozdzielczości (czyli 200x200) renderowane przez aparaty
3. Konfigurowanie czworokąta, który porusza się przed użytkownikiem

Każda ramka:

1. Rysuj elementy docelowe renderowania dla każdego oka w niskiej rozdzielczości (dane woluminu, kosztowne cieniowania itd.)
2. Rysuj scenę normalnie jako pełną rozdzielczość (siatki, interfejs użytkownika itd.)
3. Rysuj czworokąt przed użytkownikiem, na scenie i projektuj renderowanie o niskiej rozdzielczości na tym
4. Wynik: wizualna kombinacja elementów o pełnej rozdzielczości z danymi o niskiej rozdzielczości, ale o wysokiej gęstości